Z miłości i bez

Witam serdecznie nowych Obserwatorów, zapraszam na dłużej - a tym wytrwałym, co zostają ze mną bardzo dziękuję.

Zastanawiam się, czy lepsza jest ciekawość, poznawania nowego " a może", czy uparte korzystanie z doświadczenia. Pewnie jeszcze będzie kolejny raz, że zwycięży " a może", chociaż kolejny raz przekonuję się, że moje dzwonki ostrzegawcze zasługują na to, by je uwzględnić. Życie jest ciekawe, świat jest ciekawy, poznawanie jest ciekawe....Bywa, że mam sobie za złe, że zdrowy rozsądek wysyłam na urlop. Coś mi się wydaje, że z tego "urlopowania" mniej korzyści jednak.

Dawno temu spodobała mi się włóczka podlinkowana przez koleżankę mistrzynię szperania. Skorzystałam z jej pomocy w zakupie - i leżała, leżała. Jedną (norkę) zrobiłam od razu , a ta czekała cierpliwie. Kolor ma bajeczny- ale.. Nie wiem co" ale ", tak konkretnie. Leżała. Próbowałam jeden pomysł, drugi... Na pewno ta nitka (wg mnie) nie nadaje się na puloweropodobne. Podobał mi się projekt Hani , pomyślałam, że do tej nitki chyba ok. Zaczęłam i - lewy dżersej rozłożył mnie na łopatki, fatalnie. trochę już zrobiłam na drutach i nie jest tak, że robię jakoś nierówno, że lewa strona wygląda źle . Wrrr... zmieniłam koncepcję (Hania nie miała sprzeciwów) i zrobiłam dżersej prawy na prawej stronie. No nieźle ( i tym razem lewa wygląda ok - czyż to nie chochlikowa złośliwość?). Robiłam z wytrwałości, nie z miłości - i zrobiłam . Masochistycznie powciągałam niteczki. 

Czy będę w nim chodzić? Nie wiem. Nie umiem odpowiedzieć na pytanie; co mi sie nie podoba - nie czuję się w nim dobrze. Coś ta nitka od początku nie może się ze mną dogadać, bliżej nie określę o co chodzi.

Na prucie w tej chwili nie mam cierpliwości, może kiedyś to zrobię, może nie.Może go założę, może nie...Może dam ogłoszenie "oddam w dobre ręce". Dużo czasu mi zabrała ta robótka i na razie jestem rozzłoszczona na siebie (bo co tu winna niteczka?). Jak nie zakochałam się w niej od pierwszego wejrzenia, to trzeba było zostawić i robić coś innego. Ale stało się:)

Z miłości zrobiłam kolczyki do bransoletki, bo jeszcze mi peyot (i pepitka też) "nie przeszedł". Mnie się podobają, w całości też.

Bigle dałam srebrne. Hm i co ?

Lubię patrzeć na wytrwale walczące życie

Tak w babcinych wędrówkach patrzymy sobie na świat.

Bo ten świat jest taki duży, taki interesujący...

Ileż to jeszcze do poznania zostało - dużo, bardzo dużo. Przeszkody też bywają - ważne, by nie zatrzymały na zawsze:) Dobrego dnia i bierzmy się za bary z przeszkodami.:) Życie jest jedno i takie piękne:)